
Të gjithë duhet ta lexojnë këtë tekst, është publikuar për herë të parë në vitin 2016, por përmbajtja e tij është ende virale dhe qarkullon në internet. Ishim të pandarë, në fakt ishim të fejuar. Vera erdhi si çdo verë, kështu që planet dhe negociatat morën vrull. Fillimisht ajo shprehu dëshirën që donte të shkonte me shoqet e saj në vilë në Ohër.
Mirë, i dhashë çelësat e vilës dhe dola nga shtëpia me nxitim.
Në festë solla edhe një paketë cigare, kaq kisha. I dhashë edhe zugon, por ajo refuzoi shprehimisht, do të shkonte me shoqet, babai i njërës prej tyre do t’i vishte me zinxhir. Dhe ugce ka 10 vjet qe nuk ka bere roje. Ikën, shyqyr zotit do të shoh raat të botës, lloj mashkulli, me shumë birrë.
Gjatë finales, dikush hodhi diçka sipas linjës “Lëre këtë budalla të vrapojë”.
topin, gruaja e tij i tregon me kë është në një rast në Rio. Por finalja mbaroi, u ktheva në shtëpi, bëra një dush dhe shkova në shtrat me telefonin në dorë për ta thirrur. Ajo ishte e padisponueshme.
Më shpesh sesa jo, kur jam i çmendur, më vijnë në mendje një milion gjëra. Pra, më ndodhi
se kur i mora telefonin, i vendosa një aplikacion gjurmimi në telefonin e saj (për Zotin). Hapa një birrë tjetër dhe piva
“Locate phone” … Mbaj mend vetëm se topi rrotullohej dhe nuk gjeti asgjë, kështu që më zuri gjumi si i vdekur. Në mëngjes nuk isha i uritur, por isha jashtë taktit si një portier para Koloseut të kohës, ndoshta edhe më keq. Vendndodhja aktuale “Budva” ishte shkruar në telefon.
E dëgjuam njëri-tjetrin edhe 2,3 herë, sikur asgjë të mos kishte ndodhur. Isha afër Malit të Zi kur i thashë të fundit (për hir të rendit) të dua. Isha duke vozitur dhe djersitja sikur mbaja një bagazh plot me drogë, djersitja si pubertet kur isha gati të
pyetën në shtëpi nëse pi cigare. Unë arrita atje disi. Bleva një shishe ujë dhe oriz
U drejtova në stolin e parë që pashë të lirë në hije. Ai m’u afrua
një shofer taksie më pyeti nëse kisha nevojë për shoqëri, unë refuzova troç
duke menduar se është keq. Por djali donte të thoshte shoqëri femërore.
Ai më ofroi vajza nga vende të ndryshme, por nuk u interesova, për arsyen e thjeshtë se po bëja një plan për kur… vën, derisa më tha se mund të gjente diçka për mua edhe nga Maqedonia.
Më zbardhi. E pyeta më bukur, i dhashë edhe ndonjë euro të vogël nga tollonat që më kishin mbetur. Më tha se do të më jepte një karficë nga një dhi Ivana.
Për një minutë mbeta pa frymë, filmi im filloi të rrotullohej. Dhe natyrisht, ju tashmë e keni marrë me mend..
Ky ishte zëri dhe e dëgjova në altoparlant ndërsa shoqja po përpiqej të rregullonte tarifën e shtrenjtë – për të sipas kërkesës, trajtim të plotë. unë shkova
3.4 orë më parë në vendin e rënë dakord, njerëzit hynin e dilnin si më parë përpara ambasadës greke, për nadov dhe zahta, të cilat i besonin apo jo.
Papritmas vendosa të largohesha, u përpoqa ta shikoja në sy dhe ajo nuk ishte aty
duhet, do të më duhej të shtrihesha. I lashë një kartë krediti bosh dhe 10 cent pranë saj në një zarf për tullacin që qëndronte përpara jahtit, dhe
I thashë t’ia jepte Ivanës, duke menduar se tashmë ia kishte dhënë gruas së paditur të modës.
Pas një muaji më erdhi e njëjta letër, me kartën brenda, por në vend të 10 cent, ishin 6 nga ato rozë dhe një bakshish i vogël i thërrmuar që thoshte “Mos i pini të gjitha, nuk jam vlen kaq shumë!”
Unë u pajtova dhe me paratë bleva vetëm një kanaçe birrë (nga ato të voglat)
– kaq shume
ia vlente. Dhe së fundi, pavarësisht se çfarë lloj bastard je, jeta është plot surpriza.